Τα 5+1 σκοτεινά μυστήρια του φαγητού
Απορίες που σου δημιουργήθηκαν ενώ απολάμβανες ένα μπισκότο, κάποιο καλοκαιρινό απόγευμα, ή ενώ ξεκοκκάλιζες ένα κοτόπουλο με την οικογένεια στο πατρικό σου, κάποια Κυριακή. Όλη αυτή η γνώση που καταχώνιασαν μέσα στα χρόνια, φωτίζεται και μοιράζεται απλόχερα, με κίνδυνο ζωής.
Καλά, όχι, αλλά ψιλοκατάλαβες, που λέμε.
Πώς λες ένα μπισκότο με κομματάκια σοκολάτας, χωρίς τα κομμάτια σοκολάτας;
Ναι, πες μας μπισκότο, Captain Obvious. Ρίξε και αυτό το μοναδικό, μαλακό, βουτυρένιο, απόλυτο γλύκισμα στο ίδιο τσουβάλι μαζί με τόσα και άλλα τόσα μπισκότα. Αν είπες “όχι, θα κάτσω να σκάσω”, τότε δεν σου αξίζουν αυτά τα λιχουδίνια.
Μεγάλος διάλογος άνοιξε στο twitter πριν από κάποια χρόνια σχετικά με αυτό το θέμα και οι απαντήσεις πολλές. Στην καρδιά μας όμως θα μείνει χαραγμένη αυτή της Nestle:
Η επικρατέστερη απάντηση πάντως ήταν “dough cookie”, δηλαδή κάτι σαν “ζυμαρομπίσκοτο” και αν μας ρωτάς, είναι ΟΚ.
Γιατί όταν τρώω κόλιανδρο, έχει γεύση σαπούνι;
Να ξεκινήσουμε λέγοντας πως δεν είσαι μόνος εκεί έξω. Είσαι έτοιμος να απολαύσεις το μεξικάνικο που έχεις παραγγείλει με την παρέα μέσα από το efood. Ετοιμάζεσαι για την πρώτη μπουκιά και πάνω της αράζει ένας μικρός κόλιανδρος. Δαγκάνεις και… σαπούνι, μα τον Τουτατί!
Δεν φταις. Επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει πως για όλα φταίει ένα γονίδιο, το OR6A2 που σε βοηθάει να εντοπίσεις μια χημική ουσία, την αλδεΰδη. Που θα την βρεις; Στον κόλιανδρο και στα σαπούνια.
Bam!
Μπορώ να ξε-βράσω ένα αβγό;
Σπουδαία, σπουδαία, ΣΠΟΥΔΑΙΑ ερώτηση. Μπορεί να την έκανε πρόσφατα στον εαυτό του ένας φίλος μας, δεν τον ξέρεις, είναι από τα αγγλικά. Η απάντηση είναι φοβερή: μπορείς να ξε-βράσεις ένα αβγό, αλλά δε θέλεις να το κάνεις.
Εξηγούμαστε. Για να το καταφέρεις, θα πρέπει να προσθέσεις κάποια χημικά στο βρασμένο σου αβγουλάκι, που ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΑΣ, δε θέλεις να τα φας μετά, ούτε με 1 εκατομμύριο ευρώ. Οπότε, ναι, το αβγό ξε-βράζει και αν το φας, ποιος ξέρει πού μπορεί να σε ξεβράσει.
(Εντάξει, κακό. Φεύγουμε μόνοι μας.)
Γιατί τα φασόλια δημιουργούν αέρια;
Λογικά είσαι στην Ελλάδα, άρα έχεις βρεθεί σε τουλάχιστον ένα ελληνικό τραπέζι. Το έχεις φάει το φασόλι σου, σα να λέμε. Σε φασολάδα, λαδερά, σε σαλάτα, κάπως τα κατασπάραξες, έστω για να τα δοκιμάσεις. Και μετά, εκεί που είσαι στη χαλάρωση της πέψης… σήκωσε μποφόρ στα όπισθεν, για να το πούμε όμορφα. Άκου τώρα τι έχει γίνει: τα φασόλια έχουν ένα σάκχαρο, τους ολιγοσακχαρίτες. Το πεπτικό μας σύστημα δεν έχει την παραμικρή ιδέα τί να κάνει με την πάρτη τους, οπότε και τους αφήνει να φτάσουν ανενόχλητοι μέχρι το παχύ έντερο. Κάποια βακτήρια εκεί ανοίγουν beef μαζί τους για να τους διασπάσουν και μάντεψε τι δημιουργείται από αυτό. Ω ναι.
Πρτ.
Γιατί όταν είμαστε λυπημένοι, τρώμε υδατάνθρακες;
Όλοι περνάμε τις δύσκολες ημέρες μας. Κάτι μας στεναχώρησε, πιάσαμε το κινητό, ανοίξαμε efood, γράψαμε “pizza” και πήραμε μια με extra από όλα. Και καλά κάναμε, δεν είμαστε εδώ για να το κρίνουμε, αλλά για να πούμε γιατί έγινε όλο αυτό, σχεδόν αυτόματα. Οι υδατάνθρακες δίνουν στο μυαλό μας την εντολή να παράξει την feel-good ορμόνη μας, τη σεροτονίνη. Όταν, λοιπόν, ο εγκέφαλος διαισθανθεί την έλλειψη χαράς, αμέσως φωνάζει “μια σεροτονίνη στο παιδί, κερασμένη από εμένα”. Pizza = υδατάνθρακας = σεροτονίνη = χαρά. Έη, εγκέφαλε, ευχαριστούμε.
Γιατί αυτή η πατάτα μοιάζει με γουρούνι;
ΝΕ ΤΙ;