Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη πιτσομάνα

Φτιάξε ζεστό καφέ, πάρε την κουβέρτα σου και κούρνιασε δίπλα στο τζάκι. Απόψε αποφάσισα να σου διηγηθώ μία ιστορία.

Μια φορά και έναν καιρό, σε μία εταιρία κάπου στην εξωτική Αθήνα, ένας ιδιαίτερα εμφανίσιμος εργαζόμενος (ο υποφαινόμενος), αναγκάστηκε να παραδεχτεί πράγματα που δεν είχε τολμήσει να πει ούτε στον ίδιον του τον εαυτό. Εν τέλει, με το μαχαίρι στο λαιμό, ο εργαζόμενος λύγισε και τόλμησε να αναφέρει σε άρθρο του πως η επαρχία έχει καλύτερες κρέπες από την Αθήνα (sad story). Μη μπορώντας, λοιπόν, να αντέξει τις τύψεις που τον εξουσιάζανε, αποφάσισε για μια στερνή φορά να φανεί γενναίος και να κάνει την επανάσταση του. Σπάζοντας τη πόρτα του γραφείου (ποιητική αδεία) και υψώνοντας τον τόνο της φωνής του απευθύνθηκε στη μάνατζερ του γεμάτος θάρρος:
- Γιατί με αναγκάσατε να μειώσω τη street food κουλτούρα της Αθήνας; Ή θα γράφω ότι θέλω ή παραιτούμαι.

- Παιδί μου πας καλά; Μόνος σου δεν το έγραψες; Σου έχουμε πει ποτέ τίποτα;

Εε και επειδή βασικά η Κλαίρη είχε δίκιο, αποφάσισα να αποκαταστήσω την αλήθεια ευθύς αμέσως. Ναι φίλοι μου, η κρέπα γνώρισε μεγαλύτερη ανάπτυξη έξω από την Αθήνα. Υπάρχει, όμως, μια κατηγορία street food που για χρόνια η πρωτεύουσα κράταγε τα σκήπτρα. Δεν γνωρίζω αν τα κρατάει ακόμα, γνωρίζω όμως πως η υπόλοιπη Ελλάδα κοίταξε το πρόβλημα στα μάτια και τα τελευταία χρόνια έκανε ότι χρειαζόταν για να καλύψει το κενό. Ξέρεις καλά για τι πράγμα μιλάω. Καταστήματα που πήγαινες για take away και το μόνο που σου θύμιζαν ήταν ένα καταθλιπτικό φθινοπωρινό απόγευμα στο σπίτι της γιαγιάς σου με το Ρετιρέ να παίζει στη τηλεόραση.

Αν δεν έζησε ποτέ παρόμοια εμπειρία, σε ζηλεύω ελαφρώς. Αλλά δηλώνω πρόθυμος να πέρναγα πολύ περισσότερα για μία και μόνο μπουκιά από το καλύτερο, νοστιμότερο και πιο τίμιο street food στην ανθρώπινη ιστορία (that’s right): τη πίτσα.

Και μετά από μία ανούσια αφήγηση και μία ακόμα πιο ανούσια εισαγωγή ήρθε η ώρα να παινέψω όλα αυτά τα μαγαζιά της επαρχίας που κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους στη γείτονα χώρα, ξεκινώντας με τη πατρίδα του σωστού φαγητού, τη Θεσσαλονίκη. Ωπ, μισό λεπτό. Πρώτα πρέπει να θέσουμε τα κριτήρια της σωστής πιτσαρίας, για να δικαιολογήσω και τις επιλογές μου. Δε θα πω πολλά, μην αγχώνεσαι, απλά δώσε βάση:

  1. Η ζύμη είτε αφράτη είτε λεπτή οφείλει να είναι αέρινη σαν το σύννεφο του Γκόκου. Πίτσα τρώμε, όχι παστέλι.
  2. Ο ανανάς απαγορεύεται, τα θαλασσινά επιτρέπονται, η φέτα επιβάλλεται!
  3. Κάθε πιτσαρία που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να έχει καλή Σίζαρ και μία μακαρονάδα ή ένα σάντουιτς που θα αποτελεί το θρύλο της περιοχής.

Και μετά από 430 λέξεις χωρίς νόημα, να που θα βρεις μερικά από τα καλύτερα delivery πίτσας στη Θεσσαλονίκη!

  1. Γιαγιά Ζωζώ

Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο απαγορευμένος καρπός του έρωτα μια φλογερής Ιταλίδας και ενός παθιασμένου Τεξανού (ναι, έβλεπα Βέρα στο δεξί μικρός). Αντ’ αυτού είναι μια πιτσαρία με έντονες αμερικάνικες αλλά και ελληνικές επιρροές, πιστή όμως στα ιταλικά θεμέλια: χειροποίητη ζύμη και φρέσκια σπιτική σάλτσα ντομάτας. Τεράστια ποικιλία υλικών, μαμαδίστικες μερίδες και απίστευτα deals! Η πίτσα cheeseburger οφείλει να μπει στο bucket list σας, όπως ακριβώς και η Zozo’s special (με φρέσκια σάλτσα ντομάτας Zozo` s, gouda, ζαμπόν, μπέικον, πεπερόνι, φρέσκα μανιτάρια & πράσινη πιπέρι). Η μακαρονάδα φούρνου a la creme είναι ότι ομορφότερο έχει αγγίξει τον ουρανίσκο σου ,ενώ το delivery φημολογείται πως είναι λίγο πιο γρήγορο από σουτ του Χατζηπαναγή (επιμένω στις κακές μεταφορές).

     2) Margherita pizza artigianale

Άσε για λίγο στην άκρη ότι έχει τη μεγαλύτερη βαθμολογία στο efood. Άσε, επίσης, στην άκρη πως δεν καταλαβαίνεις τουλάχιστον το μισό κατάλογο (πάντα αποτελεί καλό δείγμα). Αναλογήσου φίλε μου πως μετά από τόσες μαγειρικές εκπομπές που έχεις δει, δε μπορείς να τρέφεσαι με μια απλή μαργαρίτα. Ούτε ο βασιλικός ακούγεται, ούτε εντάσεις, ούτε και κάποια ιδιαίτερη παρουσίαση! Τί είμαστε μωρέ; Τίποτα τσοπάνηδες;; Αν δεν έχω καπνιστή μελιτζάνα, λάδι λευκής τρούφας ή έστω λίγο τσορίθο δεν το ευχαριστιέμαι ρε παιδί μου! Μόνο από τα παραδείγματα θεωρώ πως είναι αρκετά φανερό πόσο ψηλά έθεσε το συγκεκριμένο κατάστημα το πήχη. Για την ακρίβεια, ο κατάλογος του θυμίζει περισσότερο ιταλικό εστιατόριο σε κάποια γραφική γειτονιά της Σιένα, παρά μία πίτσα που μπορείς να έχεις σπίτι σου. Δεν μπορώ να προτείνω κάτι συγκεκριμένο. Πίτσες με παστουρμά Δράμας, ταλιατέλες ραγού μπολονέζ, σαλάτες με καπνιστό σολομό και αβοκάντο και φυσικά ένα ολόκληρο τμήμα καταλόγου με πικάντικες πίτσες (finally)! Και για το τέλος, καλτσόνε μπουγάτσα με βανίλια Μαδαγασκάρης. Έχω προτείνει αρκετές φορές μαγαζιά, αυτή τη φορά όμως οφείλεις να με ακούσεις.

     3) Molto Bene

Θυμάσαι κάποια στιγμή που εκθείασα μία εφεύρεση των Ιωαννίνων όνοματι pita club; Ε λοιπόν, στο Molto Bene πάτησαν πάνω στα ίδια χνάρια και δημιούργησαν για όλους εμάς τους ζυμαρολάγνους εδώ έξω το club pizza. Ναι, αυτό που βλέπεις στη φωτογραφία είναι. Το Molto Bene αποτελεί το παράδειγμα του καταστήματος που δε θέλει πολλά για να καθιερωθεί. Ένας προσεγμένος και συγκεκριμένος κατάλογος που αποτελεί το πρώτο βήμα για τη ποιότητα του καταστήματος. Extra tip: δοκίμασε το σκορδόψωμο. Μην αγχώνεσαι. Το έτερον ήμισυ θα διαμαρτυρηθεί αν έφαγες τζατζίκι ή σκορδαλιά. Όσον αφορά το σκορδόψωμο, θα διαμαρτυρηθεί μόνο αν δεν παρήγγειλες λίγο παραπάνω.

     4) Pizza Momento

Πριν κάποιες δεκαετίες ο ιδιοκτήτης του εν λόγω καταστήματος, ύστερα από μια πολύχρονη περιπέτεια στον Αμαζόνιο, κατάφερε και ανακάλυψε έναν αρχαίο θυσαυρό των Ίνκας αξίας δισεκατομμυρίων. Δεν το αποκάλυψε ποτέ και σε κανέναν. Απλά αποφάσισε να μοιραστεί αυτό το θυσαυρό με κάθε κάτοικο της Θεσσαλονίκης μέσω της πίτσας, χωρίς να επιζητάς το κέρδος. Και μαγκιά του! Α είμαι υπερβολικός; Σου έχω πει πολλές φορές ψέμματα ας πούμε; Οκ, ας κάνουμε ένα πείραμα. Πήγαινε τώρα σούπερ μάρκετ, πάρε υλικά να φτιάξεις μία πίτσα γίγας και μία σαλάτα και πάρε και μία coca cola, έτσι για τη χώνεψη. Πόσα χάλασες; Πριν απαντήσεις απλά να σου πω πως η Pizza Momento σου χρεώνει αυτό το πακέτο 9.90. ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΩΡΑ; Όχι, δεν είναι η μοναδική προσφορά! Όχι, μη πας να το ρίξεις στη ποσότητα. Να είσαι σίγουρος πως οι μερίδες που θα σου φέρουν, θα είναι μεγαλύτερες από αυτές που κουράστηκες να φτιάξεις. Είναι ο καλύτερος φίλος του φοιτητή, είναι υποψήφια για νόμπελ οικονομικών, είναι το πιο τρελό και άπιαστο όνειρο, είναι η Pizza Momento (σύντομα θα της γράψω και τραγούδι).

 5) Casa Bianca

Δε θα πω ψέματα, υπήρξε μια εσωτερική μάχη, ένας προσωπικός, συνεχής λόγος και αντίλογος σχετικά με τη τελευταία θέση του top 5. Αλλά πιτσαρία που περιέχει στο μενού της γεμιστή πατάτα, σαγανάκι λουκάνικο και πίτσα με το όνομα πανδαισία είναι αμαρτία σε κάθε ανθρώπινη θρησκεία να μείνει εκτός λίστας. Η πίτσα στη Casa Bianca δε σου θυμίζει μοτσαρέλα και πεπερόνι, σου θυμίζει παιδικά χρόνια και τη πίτσα της γειτονιάς που σε πήρε και σε ταχτάρισε μέχρι την εφηβική ηλικία. Πιθανότατα με μία από τις καλύτερες ζύμες που έχω δοκιμάσει ποτέ, η Casa Bianca έθεσε σαν πρώτο στόχο τη ποιότητα και την άμεση εξυπηρέτηση, με αποτέλεσμα να γίνει ένα από τα must-try της συμπρωτεύουσας. Αν αποφασίσεις να με εμπιστευτείς, εκτός απ’ όλα τα παραπάνω, μη ξεχάσεις να δοκιμάσεις μία από τις καλύτερες carbonara που υπάρχουν εκεί έξω.

P. S: Γνωρίζω πως πιθανότατα έχασα τους μισούς αναγνώστες στην εισαγωγή όταν έχρισα τη πίτσα ως το βασιλιά του street food. Let the hate flow. Σε επόμενο άρθρο θα πείσω κάθε άπιστο Θωμά για ποιο λόγο η πίτσα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ευλάβεια και σεβασμό.