Γιάννενα: πού να φας πίτσα σαν πασάς.

Enough is enough! Έγινα παραλήπτης προσβλητικών μηνυμάτων (not), υπήρξαν διαδηλώσεις έξω από το σπίτι μου (not), μέχρι και απειλητικά τηλεφωνήματα δέχτηκα μέσα στην άγρια νύχτα (for sure not). Και όλα αυτά επειδή τόλμησα να πω πως η πίτσα ήταν, είναι και θα είναι ο αρχηγός του street food. Και αφού τίποτα από αυτά δεν έγινε, μπορώ πλέον να υποθέσω με ασφάλεια ότι έχουμε πλήρη ταύτιση απόψεων. Ή ότι δε με διαβάζετε. Σε αυτή τη περίπτωση θα εκμεταλλευτώ τη θέση που μου δόθηκε και σε μελλοντικά άρθρα θα σπαμάρω for our lord and savior, Lord Voldemort. Μέχρι εκείνη τη μαγική στιγμή όμως, δώσε μου ένα λεπτό για να δικαιολογήσω τις δηλώσεις μου.

Το σουβλάκι είναι το εθνικό μας junk food, το εθνικό μας φαγητό, ο εθνικός μας ήρωας. Είναι νόστιμο, φθηνό, χορταστικό, έχει τις χάρες όλες. Μπορείς να το τρως περπατώντας, στο γήπεδο, μετά από συναυλία ή κάνοντας αφρόλουτρο. ΑΛΛΑ, αλλά λέω, μπορείς άραγε να το φας για πρωινό; Ή μήπως είναι η πιο decent επιλογή κατά τη διάρκεια νηστείας; Μπορείς να βάλεις στο σουβλάκι 3 ή και 4 διαφορετικά κρέατα σε μία μπουκιά; Έχεις επιχειρήσει να κάνεις τη πίτα του γεμιστή με τυρί κρέμα; Σε αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχει παρά μόνο μία απάντηση:

Η αλήθεια είναι κρυμμένη βαθιά μέσα σου και ας μη το δέχεσαι. Τα πράγματα είναι απλά: το σουβλάκι είναι ο βασιλιάς που θέλουμε, η πίτσα ο βασιλιάς μας αξίζει. Και αφού ολοκλήρωσα τις σκέψεις μου, μπορούμε να προχωρήσουμε.

Οι θεμέλιοι λίθοι της λατρείας μας για τη πίτσα έχουν γίνει ήδη γνωστοί. Επομένως δε μας μένει τίποτα άλλο παρά να συνεχίσουμε να αποδίδουμε φόρους τιμής σε όλα αυτά τα καταστήματα της που μας κάνουν να νιώθουμε λίγο περισσότερο Ιταλοί. Και ήρθε η σειρά των Ιωαννίνων, της πόλης που με φιλοξένησε για τους τελευταίους μήνες της θητείας μου στο στρατόπεδο με τον χειρότερο μάγειρα στη μεταπολεμική ιστορία, με αποτέλεσμα να περιμένουμε κάθε έξοδο με πείνα και αγωνία. Κι επειδή μπορεί κάποιος εκεί έξω να βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση με αυτή που βρισκόμουν εγώ, παραθέτω άμεσα κάποια από τα delivery για πίτσα στα Γιάννενα που με έσωσαν τελευταία στιγμή από το Ι5.

  1. Vero Pizza

Θα την πω την αμαρτία μου. Η Vero Pizza ήταν η πρώτη πίτσα που δοκίμασα στα Γιάννενα και από τη πρώτη στιγμή ήμουν λίγο επιφυλακτικός. Βλέπεις, ο κατάλογος της είναι ελαφρώς μεγαλύτερος από μυθιστόρημα του Τόλκιν και αυτό πάντα αποτελούσε για εμένα πηγή αμφιβολιών. Δεν γίνεται ρε παιδί μου να κάνεις τα πάντα και να τα κάνεις καλά. Με μεγάλη έκπληξη, όμως, διαπίστωσα πως η Vero Pizza αποτελεί μια από τις εξαιρέσεις του κανόνα. Εντάξει, προφανώς δεν έχω καταφέρει να δοκιμάσω όλο το κατάλογο (θα έπρεπε να επεκτείνουν τη στρατιωτική θητεία στα 3 χρόνια για να κατορθώσω κάτι τέτοιο), αλλά κάθε τι που δοκίμασα με έκανε να καταλάβω το λόγο που το κατάστημα θεωρείται ένα από τα καλύτερα της πόλης. Εκτός, όμως, της τεράστιας ποικιλίας, το συγκεκριμένο κατάστημα διαθέτει αρκετές προσφορές για να καλύψει κάθε πιθανό συνδυασμό. Καταλαβαίνεις, λοιπόν, πως δεν χρειάζεται να προτείνω κάτι να δοκιμάσεις. Άντε, καλά, με έπεισες. Πίτσα Pirata, πίτσα BBQ, μακαρονάδα caprese, πικάντικο πεϊνιρλί και *drum rolls* Philadelphia burger με χειροποίητο ψωμί (my precious).

     2.  Accademia del Panino

Με μικρή εξαίρεση τον Αμίν Νταντά (google it), όταν κάποιος αυτοπροσδιορίζεται με μεγάλους τίτλους, συνηθίζει να έχει τα απαραίτητα προσόντα για να ανταπεξέλθει στη πρόκληση. Και όταν κάποιος δικαιολογεί στο 100% το όνομα “Ακαδημία σάντουιτς”, είναι σίγουρο πως γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει. Η ποιότητα των υλικών, η προσεγμένη εξυπηρέτηση και η προσήλωση στα ιταλικά πρότυπα αποτελούν τα δυνατά χαρτιά του καταστήματος. Και για να σε προλάβω, όχι, η Accademia del Panino δεν έχει κάποιο αδύναμο χαρτί. Οι πρωτότυπες πίτσες και οι ασυνήθιστες μακαρονάδες ξεχωρίζουν από έναν ιδαίτερα προσεγμένο και άκρως ιταλικό κατάλογο. Δέξου λοιπόν τις ταπεινές συμβουλές μου: αφήνεις μουστάκι τύπου Super Mario, παραγγέλνεις πίτσα Quattro formagi και Pappardelle al funghi, ευχαριστείς το delivery boy στα Ιταλικά ( gracie για όσους δεν γνωρίζουν) και απολαμβάνεις το φαγητό σου με τον παρακάτω άκρως ιταλικό τρόπο:

      3.  Cucina Avanti

Και από τη καρδιά της Ιταλίας, μεταφερόμαστε πίσω στην Ελληνική, τη τρου, τη πρόστυχη πίτσα που μας ανέθρεψε και μας μετέτρεψε σε κοιλιόδουλα και περιχαρή πλάσματα. Όχι, δεν μιλάω για κάποια βεβήλωση του ιερού θεσμού της πίτσας, αλλά την εξέλιξη αυτής (όπως συμβαίνει με κάθε φαγητό που καταφθάνει στην Ελλάδα), μια εξέλιξη βασισμένη σε κάθε πιθανό συνδυασμό υλικών και στη πλήρη αξιοποίηση του ξυλόφουρνου. Η Cucina Avanti μας πήρε από το χέρι και μας σύστησε πως μπορείς να παντρέψεις το foodporn με τη σπιτική γεύση. Και την ευχαριστούμε ιδιαίτερα γι’ αυτό. Ο ορισμός της value for money επιχείρησης, η οποία επιλέγει να μειώσει το κόστος του φαγητού των θεών (σιγά μην είναι το νέκταρ), χωρίς όμως να χαμηλώσει ούτε εκατοστό το πήχη της ποιότητας. Οι τηγανητές πατάτες με τα 4 τυριά, η πίτσα diavolo και τα roll club με τα κεφτεδάκια (δεν σου λέω τί είναι, μόνο το όνομα θα έπρεπε να σου αρκεί για να το παραγγείλεις) μετέτρεψαν κάθε έξοδο μου ( και μερικά βράδια στο στρατόπεδο, αλλά αυτό δεν το μάθατε από εμένα) σε μία εμπειρία για την οποία αξίζει να ξανακαταταχθώ.

    4.  Pizza Milano

Προηγουμένως αναφέρθηκε η πρώτη πίτσα που δοκίμασα στη πόλη των Ιωαννίνων. Σας είπα, όμως, ένα ψέμα. Ή, για να είμαι ακριβής, σας είπα τη μισή αλήθεια. Το πρώτο μου Σάββατο στο στρατόπεδο μάθαμε ότι για μεσημεριανό είχαμε πίτσα. Η συνέχεια θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί σενάριο ταινίας τρόμου. Αναγκάστηκα να φάω αυτό το παρασκεύασμα, ο εγκέφαλός μου αρνήθηκε όμως κατηγορηματικά να το ονομάσει πίτσα. Αυτός είναι ένας υψηλός τίτλος και δεν μπορούμε να τον μοιράζουμε δεξιά αριστέρα. Καλώ, λοιπόν, τον ιδιοκτήτη της Pizza Milano να δεχτεί εμένα και τον εν λόγω μάγειρα, ώστε να μας διδάξει τα μυστικά της ζύμης. Αν κάποια στιγμή στη ζωή σου, είχες τη τύχη να δοκιμάσεις από τη Pizza Milano, είμαι σίγουρος πως αυτό που σου έμεινε είναι η τεράστια ποικιλία σε είδη πίτσας. Όμως, για τη συγκεκριμένη ζύμη θα μπορούσα να γράψω ένα ποίημα. Θα μπορούσα να τη φάω χωρίς οποιοδήποτε άλλο υλικό. Θα μπορούσα να ενωθώ με τα ιερά δεσμά του γάμου μαζί της. Και στο κατάστημα το ξέρουν. Και αποφάσισαν να προσθέσουν και σάντουιτς φούρνου. Και οκ, ξέρω γω, γιατί δεν ανοίγεται και στην Αθήνα; Ξεκινάς με όλα τα σκορδόψωμα (ναι, όλα), συνεχίζεις με σάντουιτς φούρνου, σβήνεις με πίτσα με κρέμα γάλακτος ή με κοτόπουλο. Thank me later.